چه سنی برای شروع درس موسیقی مناسب است؟
همه ما داستان های نوابغ موسیقی را شنیده ایم،از موتسارت که نخستین سمفونی اش را در هشت سالگی نوشت تا استیوی واندر که در یازده سالگی برای موتان خواند.حتی اگر فرزند شما در یازده سالگی مثل با فیلارمونیک نیویورک یا سمفونیک شیکاگو اجرا نمیکند به ترتیب مثل "میدوری" ویلنیست و "هربی هانوک" ،بدون شک خانواده شما کودکان با استعدادی را در محل زندگیتان سراغ دارد ،از کر پیش دبستانی تا بند کنسرت مدرسه ی ابتدایی . به نظر می رسد اگر والدین قصد موفقیت فرزندانشان در موسیقی را دارند،باید آنها را از کودکی غرق در درس های موسیقی کنند و این رفتاری درست است.
چنین گفته می شود که والدین بیشتر شکواییه هایی از دیگر والدین می شنوند که سبب میشود آموختن موسیقی برای فرزندانشان را به عقب بیندازند عباراتی نظیر پدر و مادرم وقتی که من کوچک بودم مجبورم کردند که ساز بزنم ...خب من از آن متنفر شدم و هنوز این تنفر با من است .برای دوری از چنین برداشت های منفی والدین ترجیح می دهند تا در آغاز آموزش درس های موسیقی تاخیر بیاندازند تا زمانی که فرزندشان بزرگتر شود و سازش را خودش امتحان کند یا اصلا تصمیم بگیرد که می خواهد ساز بنوازد یا نه.این گروه هم بر مسیر حق هستند.
این گفته ها ممکن است به نظر متناقض بیایند. در حقیقت مسئله نحوه ی تعریف شما از مقوله ی آموزش موسیقی است.برای درک بهتر این موضوع نگاهی به مهمترین دلایل والدین برای آموزش موسیقی فرزندانشان اهمیت دارد.تحقیقات متعدد و قانع کننده نشان می دهند که دریچه ای از شانس از تولد تا نه سالگی برای رشد احساس موسیقایی در کودک وجود دارد.در این مقطع سنی ساختارهای روحی و فیزیکی مربوط به پردازش و یادگیری موسیقی در مراحل ابتدایی رشد خود قرار دارند که اهمیت فراوان روبرو کردن کودک در این سن با موسیقی را آشکار میکنند.پس پرسش مهم نیست که از چه زمانی درس ها را شروع کنیم بلکه پرسش اصلی اینجاست که: هدف از ارائه ی درس های موسیقی برای کودکان کم سن چیست؟ برای مثال کودکان نه برای استاد شدن در نواختن سازها ،بلکه برای تجربه اندوزی و ارتقای ارتباطات معنادار با موسیقی به سراغ آن می روند. اگر این هدف شما باشد ، بنابراین درس های موسیقی می تواند و باید با فاصله ی کمی بعد از تولد وقطعا در سنین پایین شروع شود.
نیاز نیست این درس ها (در حقیقت در ابتدا نباید )خیلی رسمی باشند.والدین می توانند به عنوان راهنما در غرق کردن کودک در محیطی موسیقایی موثر باشند شما باید به کودک خود در تمرکز بر موسیقی با فعالیت های ساده حرکتی نظیر بازی های موسیقی،پیچ و تاب خوردن و رقصیدن در سنین پایین یا آواز خواندن و نواختن ساز در سنین بالاتر کمک کنید.
حدود سه سالگی می تواند زمان درس های منظم تر باشد باز هم هدف یادگیری نواختن ساز نیست ،اما رشد بیشتر توانایی شناسایی "ضرب" در یک موسیقی،ملودی و سازها مد نظر است.این درس های والدین _فرزندی می تواند به شکل های مختلف خصوصی ،پیش دبستانی،دانشگاهی یا انجمنی ارائه شوند.درباره تصمیم برای مناسب بودن یا نبودن این کلاس ها برای کودکتان از انطباق اهداف و انتظارات خود و اهداف مدرس دوره اطمینان پیدا کنید.در پنج سالگی،بیشتر کودکان دارای ساختارهای ذهنی با آمادگی پذیرش درس های طبقه بندی شده ی موسیقی هستند.حتی در این مقطع هم هدف از درس ها تربیت نوازنده بزرگ نیست بلکه عمیق تر درک کردن موسیقی مد نظر است.پیانو و ویولن دو نمونه از مرسوم ترین سازها هستند که در این سنین نواخته می شوند ولی سازهایی مانند ریکوردر ،گیتار یا اوکولله نیز با موفقیت برای این گروه سنی به کار می روند.در ده سالگی،کودکان مهارت های متعددی در خصوص انتخاب ساز دارند.آنها همچنین قدرت فیزیکی لازم برای امتحان کردن سازهای مختلف و بزرگ نظیر بادی برنجی ها یا زهی های بزرگ که نیازمند توانایی و بنیه ی بدنی بیشترهستند،را دارند در این زمان تقریبا،هدف درس ها از کسب تجربه به بهبود توانایی های نوازندگی تغییر می کند. به طور خلاصه، سه پاسخ برای پرسش در چه سنی کودکان باید آموزش درس های موسیقی را شروع کنند ؟وجود دارد ،فعالیت های موسیقی غیر رسمی باید
زود درست بعد از تولد آغاز شود و در ادامه با کلاسهای مدون در حدود سن سه سالگی دنبال شود و سر انجام درس ها با هدف آموختن نوازندگی در یک ساز در حدود شش تا نه سالگی باید برنامه ریزی شوند. در نظر داشته باشید که این نکات صرفا جنبه ی راهنما دارند و استثناها بدون شک بر اساس کودک یا معلم وجود دارند.تجربه ی موسیقایی در سنین ابتدایی در فرایند رشد کودک بسیار مهم است.مانند راندن دوچرخه یا یادگیری یک زبان،این مهارت ها می توانند بعد ها هم در زندگی آموخته شوند،ولی هرگز "طبیعی" به ان شکل که در جریان اجرای موسیقی اهمیت دارد نخواهد شد.